David Blachère (Blakher) urodził się 15 grudnia 1889 roku w Klecku w Cesarstwie Rosyjskim (obecnie w obwodzie mińskim na Białorusi). Zmarł 23 marca 1945 roku w KL Mauthausen na terytorium Austrii.Był synem Leibe Blachère’a (Blakerta), zmarłego w 1910 roku w Warszawie, i Golde Ainskiej, zmarłej w 1910 w Klecku. Jego żoną była Judith/Yudis Nochimowski, urodzona 30 marca 1889 roku w Lubczu w obwodzie nowogródzkim (dziś Białoruś). Rodzicami Judith byli Zwi Hirsch Nochimowski i Liebe Rochel Nochimowski. Judith zmarła 9 marca 1973 roku i została pochowana na Cmentarzu Les Champeaux w Montmorency, największej polskiej nekropolii we Francji.David Blachère i Judith mieli dwójkę dzieci: Léon’a Maurice’a, urodzonego 9 kwietnia 1912 roku w Paryżu i zmarłego 21 marca 2009 roku, oraz Sonię Denise Blachère-Abrams, urodzoną w październiku 1922 roku w Paryżu i mieszkającą w USA.
Pierwsza wzmianka o kleckich Żydach pochodzi z 1529 roku. W miasteczku była żydowska dzielnica, gdzie znajdowały się między innymi synagoga i mykwa. Według spisu powszechnego z 1897 roku, 3 415 z 4 684 mieszkańców stanowili Żydzi. Żyli z handlu produktami rolnymi, wyrobu oleju, młynarstwa i przetwórstwa wełny. W miasteczku była szkoła powszechna, w której językiem nauczania był hebrajski.
Przed I wojną światową gmina Kleck (ros. Kletsk) znajdowała się w rejonie słuckim w guberni mińskiej. W XIX i na początku XX wieku Żydzi stanowili większość mieszkańców Klecka. Przy synagogach, a także w prywatnych domach nauczycieli (mełamedów) działały żydowskie szkoły. Od 1878 roku wprowadzono popołudniową zmianę dla chłopców wyznania mojżeszowego w Rosyjskiej Szkole Ludowej (narodnoje uchiliszcze). W 1906 r. w Kłecku powstała jednoklasowa prywatna szkoła żydowska dla chłopców, nieformalnie nazywana Szkołą Kronicza od nazwiska jej właściciela.
Po rozbiorach Polski Kleck znalazł się w zaborze rosyjskim. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości Kleck wrócił w granice kraju na mocy pokoju ryskiego z 1921 roku. Po II wojnie światowej miasto znalazło się w Socjalistycznej Republice Białoruskiej, a po 1991 roku – w Białorusi.
Wiadomo, że członkowie rodziny Blachère’ów w Klecku sprzedawali między innymi produkty spożywcze, mieli także fabrykę odzieży. Nie wiemy dokładnie, czym zajmował się David Blachère przed wyjazdem do Francji ani co skłoniło go do emigracji. Prawdopodobnie do Francji przyjechał z żoną, Judith Nochimowski. Z dostępnych informacji wynika, że wyjechał z Klecka przez wybuchem II wojny światowej.
Z francuskich źródeł wiemy na pewno, że w 1912 roku urodził mu się pierwszy syn, Leon Maurice Blachère.
W październiku 1925 roku David Blachère uzyskał francuskie obywatelstwo.
Do 1939 roku David Blachère mieszkał w 10 dzielnicy Paryża, pod numerem 140 przy Boulevard Magenta. Prowadził sklep stolarski. W czasie wojny przebywał z rodziną w Antibes na Lazurowym Wybrzeżu. Ich ostatni znany adres to Villa la Deulle-Avenue Pins Parasol w Juan les Pins (Antibes).
W wyniku donosu sąsiada do gestapo David został aresztowany. Oskarżono go o bycie przywódcą podziemia. Od 1941 roku przebywał w obozie Drancy; rodzina bezskutecznie próbowała się z nim skontaktować.
David Blachère był aresztowany wiosną 1944 roku, internowany w Drancy, a 31 lipca 1944 wywieziony do Auschwitz w transporcie 77. Stamtąd przeniesiono go do obozu w Mathausen na terenie Austrii. Przybył tam w marszu śmierci 25 stycznia 1945 roku. Byłem więźniem numer 123593. Zmarł 23 marca 1945 roku na flegmonę (ogólne ostre zapalenie śródtkankowe). Jego nazwisko, podobnie jak wielu ofiar Zagłady, widnieje na Ścianie Nazwisk Muzeum Pamięci Shoah w Paryżu.
Dodaj komentarz