Fortunee Sevi urodziła się w 1882 w Konstantynopolu, stolicy Imperium Osmańskiego. Jej rodzice pochodzili z Konstantynopola i Odessy. W roku 1902 w Konstantynopolu wyszła za mąż za Nissima Camhi. Ich pierwsze dziecko, Regina, urodziło się w Konstantynopolu w 1904 i umarło w Paryżu w 1905, co pozwala przypuszczać, że rodzina przyjechała do Paryża między 1904 a 1905 rokiem. Przy okazji przyjazdu do Paryża nazwisko Camhi zmieniono na Cambi.
Miejsca narodzin pierwszych dzieci pozwalają stwierdzić, że po wyprowadzeniu się z 12 dzielnicy, rodzina zamieszkała przy ulicy 41 Basfroi w 11dzielnicy ; ponadto właściciel budynku na ulicy Basfroi poświadcza, iż rodzina jest lokatorem od 1908 roku. Jej mąż jest wędrownym sprzedawcą sztućcy oraz żyletek z kilkoma markowymi produktami. Kiedy przyjechała do Francji, Fortunee znała już język francuski, gdyż w rodzinie mówiono w języku Żydów sefardyjskich – ladino, który jest językiem pochodzącym od starego kastylijskiego i hebrajskiego. Ślub cywilny Fortunee z Nissimem odbył się 25 sierpnia 1914 roku w Paryżu.
29 czerwca 1920 roku Fortunee wraz z mężem pisze prośbę o otrzymanie francuskiego obywatelstwa, która zostanie odroczona. Po narodzinach jej ostatniego dziecka 19 sierpnia 1923 roku, Fortunee zabiega ponownie o otrzymanie obywatelstwa francuskiego, które tym razem udaje jej się uzyskać dzięki zarządzeniu z 29 listopada 1923 roku.Tym razem cała rodzina posiada obywatelstwo francuskie. Ich siedmioro dzieci (czterech chłopców i trzy dziewczynki) urodzonych między 1905 a 1923 uczęszczało do szkoły publicznej w Paryżu. Fortunee odgrywa ważną rolę w życiu rodzinnym oraz społecznym, aktywnie pomagając swoim bliskim i sąsiadom.
24 lipca 1944 roku francuska policja aresztuje ją wraz z mężem Nissim w ich mieszkaniu przy ulicy 41 Basfroi w 11 dzielnicy Paryża. Zostają wysłani do obozu w Drancy, w którym przebywał już od sierpnia 1941 roku aż do grudnia 1942 jeden z ich synów. 31 lipca 1944 roku z Drancy są przetransportowani na stację Bobigny, skąd konwój 77 zawiezie ich do Auschwitz, gdzie zginą, zgodnie z oficjalną datą, 5 sierpnia 1944 r.
Tego dnia wie, że pod koniec 1944 roku ma się urodzić jej wnuczek, którego nigdy już nie pozna.
Tłumaczył – Marek Żewłakow
(Liceum Francuskie w Warszawie)
Dodaj komentarz