Francja w okresie międzywojennym była państwem szeroko otwartym dla emigrantów i uchodźców z różnych części Europy, przede wszystkim z jej wschodniej części. Dużą grupę wśród przybywających do Francji stanowili Żydzi. Stopniowo w latach 30. zaczęto wprowadzać ograniczenia w emigracji, jednak aż do wybuchu wojny nadal była ona możliwa.

W 1939 r. we Francji zamieszkiwało ponad 330 tys. Żydów, z tego ok. 200 tys. w samym Paryżu. Równie liczna grupa mieszkała również w zależnych od Francji terenach Algierii, Tunezji i Maroka. Po niemieckiej agresji na Francję wiosną 1940 r. i kapitulacji kraj podzielono na dwie części – północną okupowaną przez Niemcy i pozostałe obszary zarządzane przez kolaboracyjny rząd tzw. państwa Vichy.

Stopniowo od końca 1940 r. na terenach okupowanych wprowadzono prawo skierowane przeciwko Żydom i ich własności, zniszczono synagogi oraz nakazano noszenie przez Żydów wyróżnienia w postaci żółtej gwiazdy Dawida.

W państwie Vichy podobne prawo wprowadzono tzw. Statutem żydowskim z przełomu 1940/1941 r., który wykluczał Żydów z życia społecznego. Nowe prawo pozwalało także na przejmowanie należącej do nich własności.Równocześnie na obu obszarach Żydzi byli aresztowani i osadzani w obozach internowania m.in. w Drancy.

Od wiosny 1941 r. organizowano masowe łapanki na ulicach. Więźniów obozów od marca 1942 r. deportowano na wschód – do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau i do obozu w Sobiborze. W sumie do końca wojny 77 tys. Żydów z obszaru Fracji zostało deportowanych i zamordowanych w obozach koncentracyjnych i zagłady.

Większość aresztowanych znalazła się w obozie przejściowym w Drancy, z którego w ponad 60 konwojach deportowano 67 tys. osób. 31 lipca 1944 r. – niespełna dwa miesiące po lądowaniu Aliantów w Normandii – w ostatnim dużym transporcie z Drancy – oznaczonym numerem 77 – deportowano do Auschwitz-Birkenau 1300 osób, z których 847 zostało natychmiast po przyjeździe zamordowanych w komorach gazowych.

Zaledwie 147 spośród deportowanych w transporcie nr 77 przeżyło piekło obozów, marszów śmierci i pseudomedycznych eksperymentów i doczekało końca wojny.